ژست عالی برای عکس پرتره

چگونه برای عکس پرتره یک ژست عالی بگیریم

دانستن چگونگی قرار دادن مدل ها کلید ایجاد پرتره های خوب است. در این مقاله نکاتی درباره قرار دادن و ژست مدلتان برای ایجاد عکس های خیره کننده صحبت خواهیم کرد. از دست و پا، تا سر و چشم ها، همه را پوشش خواهیم داد!

۱-اصول قرار دادن مدل

کلید ترکیب بندی عکس برای هر پرتره خوبی در ژست و حالتی است که مدل شما برای عکس ایجاد می کند. این وظیفه شماست، پیامی که م یخواهید در عکستان دیده شود را به سوژه ی خود منتقل کنید. به کرات عکس هایی دیده ام که ژست و نورپردازی آنها خوب است ولی مدل، پیام اشتباهی را با حالت چهره خود منتقل می کند که به کلی عکس را خراب می کند.

ژست سوژه به این خاطر که خطوط و عناصر پویا درون کادر تصویر ایجاد می کند برای یک پرتره ضروری است. دانستن چگونه بیرون کشیدن این از مدل، برای شما حیاتی است. سوژه ی شما نمی داند چگونه ژست بگیرد، دست هایش را نگه دارد یا چه حالتی ایجاد کند – و اینها کار شما به عنوان یک عکاس است. در این مقاله من اینها را با به اشتراک گذاردن مقداری راهنمایی کارا درباره ی ژست گرفتن، به شما یاد خواهم داد.

۲-کف پاها

به عنوان یک قائده در هر نوع عکاسی پرتره، ابتدا کف پاها مطرح می شوند. حالت ایستادن سوژه ی شما بیان می کند که آیا در حین عکاسی راحت بوده است و یا در این ژست به نظر راحت می رسد یا نه. اینکه مدلتان را با حالتی سفت و محکم در مقابل دوربینتان داشته باشید، عکسی خوشایند ایجاد نخواهد کرد.

در اغلب موقعیت ها، پای پشتی باید زاویه ای ۹۰ درجه ای نسبت به دوربین داشته باشد و پای جلویی به سمت دوربین باشد. این باعث می شود سوژه کمی به سمت دوربین بچرخد تا حالتی متناسبتر و خوشایندتر ایجاد شود. وقتی پاها محکم و مستقیم به سمت دوربین قرار گرفته است، ژست حالتی از پرخاشگری را ایجاد می کند که در اغلب اوقات منظور ما نیست.

۳-پاها و پهلوها

نقل قولی که که در مورد پاها شنیده ام این است که «اگر می تواند خم شود، پس خمش کن.» پس یک پا را آزاد کنید و ببینید چگونه زانو و مچ پا به طور طبیعی خم می شوند و قرار می گیریند. وقتی وزنتان را روی یک پا می اندازید، پهلوی همان پا کمی بیرون زده و بیشتر برجسته می شود. برخی عکاسان این حالت سوژه را دوست دارند ولی اغلب آنها وزن را روی پای عقبی می اندازند تا پهلوی عقبی برجسته شود و از دید دوربین مخفی بماند.

۴-دست ها

دست ها احتمالا مشکلترین مورد هستند. دست ها می توانند چیزهایی در مورد مدل شما فاش کنند و حسی از انیمیشن به یک ژست دهند. این گفته می شود که، شما باید مطمئن شوید که آنها در پرتره تان زیاد برجسته نیستند. به یاد داشته باشید که تمرکز بیننده همچنان باید بر چهره باشد پس شما باید مطمئن شوید که دست ها مقدار زیادی از نور کلیدی را نمی گیرند چرا که چشم ها باید روشنترین بخش عکس باشند.

اگر شما مطمئن نیستید در عکستان می خواهید با دست ها چه کنید، پس از شرشان خلاص شوید. کنار دست ها بهتر از کل جلو یا پشت دست ها به نظر می رسد پس کنار آنها باریک تر است و آنچنان برجسته نیست. اگر دست ها بالای کمر قرار گرفته اند بهتر است خم شوند تا زیباتر به نظر برسد.

اگر آنها پایین کمر هستند پس بهتر است آزادشان کنید تا عادی قرار گیرند. همچنین می توانید آن ها را درون جیب شلوارتان قرار دهید ولی توجه داشته باید که شست ها را بیرون بگذارید تا همه ی دست پوشیده نشود. هرگز آنها را محکم مشت نکنید چرا که نشانه ی دیگری از خشونت است.

۵-تنه

همه ما عکس های متهمان را دیده ایم. (عکس هایی که از روبرو و کنار متهم گرفته می شود.) حالت مرده رو به دورین، شانه ها صاف و بی حس. وقتی مدل شما مستقیم روبروی دوربین قرار گرفته، شانه ها پهن ترین قسمت بدن اوست که مدل شما را از تناسب خارج می کند. بسیار عریض و مثل یک مستطیل، باعث می شود که مدل شما حالتی تهاجمی داشته باشد.

راه حل این مشکل این است که مقداری بدن مدلتان را نسبته به دوربین زاویه دهید. در چرخش عرض قابل رویت شانه ها را کاهش می دهید بنا بر این مدلتان را باریک تر جلوه می دهید. مدلتان را وادار کنید وزنش را روی پای عقبی بیندازد تا به طور طبیعی شانه عقبی پایین تر رود و در ترکیب بندی باعث آرامش بیشتر گردد. به هر قیمتی از شانه های افتاده یا حالت های بد جلوگیری کنید تا عکستان خراب نشود.

۶-سر

در ادامه کارمان به سر می رسیم. اگر شما از مدلتان بخواهید تا حسی را به خود بگیرد و بعد به سراغ قرار دادن کف پاها، پاها، پهلوها و تنه بروید آیا فکر می کنید مدل تان هنوز همان حسی که دوست دارید را به خود گرفته است؟ یک قانون برای من این است که سر و چهره را در مرحله آخر درست کنم.

برخی عکاسان دوست دارند تا درست همسطح چشمان عکاسی کنند – و این در اغلب اوقات جواب می دهد – اما اگر به دنبال چیزی خاص و متفاوت هستید، عکاسی در حالت های کمی بالاتر یا پایین تر از سطح چشمان مدل را نیز امتحان کنید. می توانید آن ها را وادار کنید که پایین یا بالا یا درست به دوربین نگاه کنند. انتخاب دیگر این است که از سوژه ها بخواهید به دوردست ها خیره شوند.

در حالت رها، سر به طور طبیعی کمی به یک سمت خم می شود. پس اگر به این فکر می کنید که عکسی طبیعی بگیرید در نظر داشته باشید که سر مدل را کمی بچرخانید. اگر سر را کمی به بالا بچرخانید بینی را کمی کوچک می کنید و منطقه گردن را بسط می دهید تا مشکل غبغب کمتر به چشم آید. چرخاندن سر به سمت پایین حالتی صمیمی به شما می دهد ولی در مدل هایی که بینی طبیعی یا کوچک دارند جواب می دهد، پس این حالت برای هر مدلی کارایی ندارد!

مانند آنچه درباره ی شانه ها گفته شد، چرخاندن سر به حالت سه رخ در کوچک نشان دادن صورت ها یا فک های پهن به شما کمک می کند. اگر مدل شما خود دارای صورتی باریک است، استفاده از این تکنیک به باریک تر و بلند تر نشان دادن صورت کمک می کند که باعث ایجاد حالتی از بیماری در عکس شما می شود.

۷-چشمان

چشم ها قوی ترین قسمت هر عکس پرتره ای هستند. چشمان ایجاد کننده یا از بین برنده حسی که در حال ساختن آن بوده اید هستند. شما می توانید حالتی جذاب تر با پایین بردن چانه مدل خود ایجاد کنید زیرا با این کار اندازه چشمان را افزایش می دهید. البته این در حالتی کار می کند که دهان و ابرو های مدل شما هم داستانی مشابه روایت کنند. (حسی یکسان داشته باشند.)

کل صورت باید حس یکسان داشته باشد تا حس و حالتی که می سازند گیج کننده نباشد. شما می توانید از مدل خود بخواهید به جایی دور از دوربین نگاه کنید ولی به یاد داشته باشید در این حالت گرفتن حس چشمان سخت تر خواهد بود. مردم می گویند چشم ها دریچه ای به روح افراد اند – اگر شما در چگونه به نظر رسیدن چشم ها استاد شوید، عکس های شما قدرتمند تر خواهند شد.

۸-راهنماییهای مختصرتر

در ادامه راهنمایی هایی را مطرح می کنیم که به شما کمک می کند تا به مدلتان کمک کنید بهترینش را به نمایش بگذارد:

• اگر سر مدل بی مو است، از زاویه ای پایین تر عکس بگیرید تا مقدار کمتری از موهای او را نشان دهید و هرگز از نور(یا فلاش) بر روی موها استفاده نکنید.
• اگر مدل شما بینی بزرگی دارد پس از او بخواهید مستقیم به دوربین نگاه کند و از زاویه ای کمی پایین تر عکس بگیرید تا بینی او زیاد برجسته به نظر نرسد.
• اگر مدل شما گوش های بزرگی دارد سرش را بچرخانید تا یکی از آنها پیدا باشد و سپس با محو کردن نور روی گوش، گوش را در سایه قرار دهید تا قابل توجه نباشد.
• اگر مدل شما مقدار زیادی چین و چروک دارد نور رو مستقیم به او بتابینید چرا که نور مستقیم هایلایت ایجاد نمی کند و باعث کم شدن چین و چروک می شود.
• همان طور که کمی پیش گفته شد اگر مدل شما غبغب دارد از او بخواهید کمی سرش را بالا بگیرد تا منطقه گردن او بسط داده شود. همچنین می توانید نوردهی را از بالا انجام دهید تا زیر خط فک ها سایه ایجاد شود و منطقه زیر چانه را کمتر قابل توجه کند.
• اگر مدل شما چهره گرد و چاق دارد صورتش را به راست یا چپ بچرخانید تا به شما نمایی سه رخ بدهد. همچنین از فلاش اکسترنال استفاده کنید تا یک سمت چهره را روشن کنید.
• حقه ای دیگر که مدل شما را به نظر باریک تر نشان می دهد این است که مطمئن شوید فاصله ای بین بازو ها و تنه ی او وجود دارد. شما از این سورپرایز خواهید شد که وقتی بازوها به تنه چسبیده اند چه قدر بزرگ تر به نظر می رسد.

جمع بندی

حالا که راهنمایی های پایه، ولی مهم، درباره قرار دادن و وضعیت مدل را یاد گرفته اید، بروید و ببینید چه قدر می توانید آنها را در عکاسی تان به کار بگیرید. به یاد داشته باشید که راست و مستقیم جلوی دوربین ایستادن – به نظر من – نشانه ای از خشم و حالت حمله است و اغلب خسته کننده خواهد بود.

همین طور، یک ژست طبیعی بهتر از حالتی سفت و محکم است پس سعی کنید مدلتان احساس راحتی کند و عصبی نباشد. اجازه دهید به جای اینکه بایستد روی یک صندلی بنشیند. آخرین نکته ولی نه کم ارزش ترین نکته، هرگز برای گرفتن یک عکس شمارش معکوس را نگویید چرا که درست وقتی که شما به عدد یک می رسید مدل تان به صورت اتوماتیک خنده یا حالتی مصنوعی ایجاد می کند.