چه موقع از فوکوس دستی استفاده کنیم و چه موقع از آن اجتناب کنیم
آیا شما باید هنگام عکاسی از فوکوس خودکار استفاده کنید یا فوکوس دستی؟ واقعیت این است که هر بار ممکن است یکی از آنها بر دیگری مزیت (برتری) داشته باشد. در این راهنمای سریع توضیح می دهیم که چه موقع باید از فوکوس دستی استفاده کرد و چه موقع از آن اجتناب کرد.
قبل از اینکه فوکوس خودکار توسعه پیدا کند، تنها راه برای شارپ کردن یک سوژه، فوکوس دستی بود. مهم نبود شما از چه چیزی عکس می گیرید، یک منظره بی حرکت یا یک ماشین به سرعت در حال حرکت، فوکوس به صورت دستی انجام می شد.
امروزه ما حق انتخاب داریم، می توانیم به صورت خودکار فوکوس کنیم یا به صورت دستی. اگرچه هنوز هم امکان شارپ کردن اغلب سوژه ها هنگام فوکوس دستی وجود دارد، فوکوس خودکار معمولا زندگی را بسیار ساده تر کرده و راحت تر سوژه را شارپ می کند.
با این حال، مواردی وجود دارند که در آنها حالت فوکوس دستی بهترین انتخاب است. همچنین مواقعی وجود دارد که روی هم رفته بهتر است از فوکوس دستی اجتناب شود. بیایید نگاهی بیاندازیم.
عکاسی عمومی
سرعت و دقت اکثر سیستم های AF (فوکوس خودکار – Auto Focus)، فوکوس خودکار را برای اغلب عکاسی های اشیای بی جان به بهترین گزینه تبدیل می کند. اما در مواقعی که فوکوس خودکار عملکرد خوبی نداشت یا دچار خطا شد، می توان از فوکوس دستی به عنوان یک پشتیبان استفاده کرد. ادامه این مطلب را بخوانید تا اطلاعات بیشتری در این مورد به دست آورید.
نمای زنده – Live view
اگر شما در حال عکاسی با یک SLR بر روی یک سه پایه و ترکیب بندی تصویر بر روی صفحه نمایش اصلی در حالت نمای زنده (live view) هستید، اغلب بهتر است به جای فوکوس خودکار از فوکوس دستی استفاده کنید. این امر تا حدودی به این دلیل است که بسیاری از SLR ها از یک سیستم فوکوس خودکار (AF) تشخیص کنتراست آهسته استفاده می کنند، اما همچنین به این دلیل است که حالت نمای زنده به شما اجازه می دهد روی مهم ترین قسمت صفحه بزرگنمایی کنید و بتوانید مطمئن شوید فوکوس دقیقا در محل درست است.
اگر در حال فوکوس دستی با یک SLR هستید، ما به شما توصیه می کنیم که هر زمان ممکن بود از حالت نمای زنده استفاده کنید، چراکه یک نما با جزئیات خیلی بیشتر از سوژه را نسبت به یک ویزور اپتیکال به شما می دهد.
عکاسی ماکرو
اگر سوژه بسیار نزدیک باشد، بسیاری از دوربین ها برای فوکوس لنز به تقلا می افتند. این می تواند منجر به جستجو شود، وقتی که لنز نقطه فوکوس را در تلاش برای قفل کردن به جلو و عقب تغییر می دهد، یا فوکوس را از دست می دهد وقتی که لنز بر روی نقطه اشتباهی فوکوس شده باشد. در نتیجه فوکوس دستی گزینه خوبی برای سوژه های ماکرو است.
نمایش با بزرگنمایی که دوربین های کامپکت در فوکوس دستی ارائه می دهند و همچنین نمای زنده DSLR ها ، بسیار مفید هستند چون عمق میدان در فواصل فوکوس کوتاه بسیار محدود می شود، بنابراین کاملا حیاتی است که فوکوس دقیق را به دست آوریم.
عکاسی منظره
اگرچه دوربین هایی با ده ها نقطه فوکوس خودکار وجود دارند، اغلب در جایی که به آن نیاز دارید یکی هم وجود ندارد. در برخی موارد استفاده از تکنیک «فوکوس و ترکیب بندی مجدد» منطقی است، اما اگر شما در حال عکاسی منظره هستید، فوکوس دستی گزینه خوبی است.
اگر نور به سرعت در حال تغییر است ممکن است لازم باشد که سریع عمل کنید، اما شما معمولا در عکاسی منظره وقت لازم را دارید (مثل عکاسی ورزشی در عجله نیستید) و اغلب ایده خوبی است که کمی آهسته تر عمل کنید و به دنبال ترکیب بندی و نقطه فوکوس مناسب باشید.
فوکوس دستی عملکرد شما را آهسته می کند، اما مهمتر از آن این است که شما را قادر می سازد تا فوکوس را دقیقا در فاصله درست قرار دهید تا عمق میدانی که می خواهید را به دست آورید.
نور و کنتراست کم
سیستم های فوکوس خودکار برای کار کردن به کمی نور و کنتراست نیاز دارند، بنابراین در شرایط کم نور و/یا کنتراست کم ممکن است درست عمل نکنند. همچنین این شرایط ممکن است باعث شود که فوکوس دستی نیز کمی چالش برانگیز شود، اما اگر شما یک دوربین سیستم کامپکت دارید یا در حال عکاسی با یک SLR در حالت نمای زنده (Live view) هستید، صفحه نمایش یا منظره یاب الکترونیکی اغلب به اندازه کافی می تواند کیفیت تصویر را بهبود بخشد که به شما اجازه دهد سوژه را شارپ به دست آورید.
اجسام بین دوربین و سوژه
اگر دوربین شما دید واضحی از سوژه دارد، نور مناسب است و کمی کنتراست وجود دارد، سیستم فوکوس خودکار معمولا نتیجه مطلوب را تحویل می دهد و شما یک تصویر شارپ به دست خواهید آورد. علاوه بر این، دوربین معمولا سوژه شارپ را سریع تر از فوکوس دستی ای که انجام می دهید، به شما میدهد.
با این حال، اگر اجسامی بین دوربین و سوژه قرار دارند، شاید شما در حال عکاسی از میان برگ های در حال حرکت باشید، که در این صورت سیستم فوکوس خودکار هیچ راهی برای دانستن اینکه کدام یک از آنها هدف مورد نظر شماست ندارد و احتمال دارد که بر روی نزدیک ترین شیء فوکوس کند.
ساده ترین راه برای حل این مشکل، فوکوس دستی بر روی سوژه است. اگر این کار را انجام دهید، مهم نیست چه اجسامی در پیش زمینه باشند، آنها می توانند درست از میان مرکز لنز عبور کنند، دوربین فوکوس را تنظیم نخواهد کرد.
عکاسی ورزشی و اکشن
اگرچه این امکان وجود دارد که هنگامی که در حال فوکوس دستی هستید، سوژه های در حال حرکت را شارپ به دست آورید، معمولا به مراتب بهتر است که از سیستم AF دوربین ها استفاده کنید – به خصوص با سوژه هایی که غیر قابل پیش بینی حرکت می کنند.
به جای استفاده از حالت AF تنها، مُد AF متوالی (Continuous AF) بهترین انتخاب برای عکاسی از سوژه های در حال حرکت است، چون دوربین به طور پیوسته فوکوس لنز را همانطور که سوژه زیر نقطه AF فعال به سمت دوربین حرکت می کند یا از آن دور می شود، تنظیم خواهد کرد.
گفتنی است، وقتی یک سوژه در حال حرکت در یک جهت قابل پیش بینی است، از قبل فوکوس کردن لنز (به صورت دستی) بر روی یک نقطه خاص و منتظر ماندن برای رسیدن سوژه به آن نقطه (و سپس گرفتن عکس)، می تواند مفید باشد. مزیت این روش این است که از هرگونه تاخیر ایجاد شده توسط سیستم AF جلوگیری می کند و به شما اجازه می دهد تا قبل از اینکه سوژه به محل برسد، ترکیب بندی تصویر را انجام دهید.
اگر شما از فوکوس متوالی استفاده نکنید، تنها یک پنجره کوتاه وجود خواهد داشت که در طی آن سوژه واضح و شارپ است، بنابراین حتی اگر شما در حال عکسبرداری در حالت عکاسی متوالی (continuous drive mode) باشید، تنها چند عکس خواهید گرفت، پس تصاویر کمتری برای مرتب سازی و پردازش خواهید داشت.
فیلم برداری
اگرچه بسیاری از تولیدکنندگان دوربین ها دارند برای بهبود فوکوس خودکار در طول ضبط ویدئویی سخت تلاش می کنند، اغلب فیلمبرداران حرفه ای تنها از حالت فوکوس دستی استفاده می کنند. دلایل اصلی این کار اجتناب از جستجو برای نقطه فوکوس یا خطاهای فوکوس است.
بسیاری از آنها هم می خواهند سرعت انتقال فوکوس را تعیین کنند و مطمئن شوند که تغییرات به طور یکنواخت و متعادل ایجاد می شوند. در حالی که با چرخاندن یک حلقه فوکوس دستی با دست می توان به این هدف دست یافت، دستگاه های کشش فوکوسی وجود دارند که می توانند برای چرخش یکنواخت یک حلقه از یک نقطه خاص به نقطه دیگر مورد استفاده قرار گیرند.
